Cukinia

Pochodzi z rodziny dyniowatych, tak jak melony czy ogórki. Jej ojczyzną jest Ameryka Południowa, zaś do Europy zawędrowała za sprawą hiszpańskich konkwistadorów.

Zacznijmy od krótkiej lekcji włoskiego. Zucca znaczy dynia, a zucchini to mała siostra dyni. Jak łatwo się domyślić to właśnie Włochom cukinia zawdzięcza swoją nazwę. Południowcy szybko rozsmakowali się w tym delikatnym i soczystym warzywie.

Dziś cukinia najbardziej cieszy podniebienia smakoszy z całej Europy, a także z południowej części Rosji i z Bałkanów. W Polsce pojawiła się całkiem niedawno, w latach 70. ubiegłego wieku. Szybko zjednała sobie grono zwolenników, ponieważ można z niej łatwo przyrządzić smaczne i lekkie danie.

Cukinia składa się w 90% z wody i jest bogata w witaminy A, C, K, PP, oraz witaminy z grupy B. Dostarcza także beta-karotenu i składników mineralnych, takich jak magnez, potas i żelazo. Dzięki zawartości kwasu foliowego oraz jodu jest polecana kobietom w ciąży.

Mimo małej zawartości kalorii cukinia jest bardzo sycąca, dlatego jest sprzymierzeńcem wszystkich odchudzających się. Osoby o wrażliwym układzie pokarmowym docenią fakt, iż nie obciąża żołądka.

Jadalne są również jej kwiaty, w wielu krajach uważane za przysmak, w Polsce mało popularne. Można je smażyć w cieście albo serwować z łagodnym nadzieniem, np. na bazie koziego sera.

Najlepsza, bo najdelikatniejsza w smaku jest cukinia młoda, nie dłuższa niż 10-15 cm. Takie warzywo można spożywać razem z pestkami, które nadadzą mu lekko orzechowego smaku. Im większy okaz, tym bardziej włóknisty miąższ oraz większe i twardsze pestki.

Polecamy

Wyszukiwanie zaawansowane